تغییرات زی توده زئوپلانکتونها در فصول تابستان و پاییز در سواحل شرقی چابهار (دریای مکران)

با توجه به اهمیت زبوپلانکتونها،  مقایسه تغییرات زی­توده زئوپلانکتونهای سواحل شرقی چابهار در دو فصل تابستان و پاییز بررسی شد. نمونه‌برداریبا استفاده از تور مخروطی زئوپلانکتون با چشمه 100 میکرومتر به‌صورت افقی در دو فصل تابستان (مانسون) و پاییز (پس مانسون) 1395 در ۸ ایستگاه صورت پذیرفت. طبق نتایج، میانگین زی­توده خشک زئوپلانکتونها در فصل پاییز 34/16‌±46/115 و در فصل تابستان،  26/2‌±45/23 میلی‌گرم بر مترمکعب محاسبه شد. آزمون  Tمستقل اختلاف معنی‌داری ‌بین فصول تابستان و پاییز از‌‌لحاظ مقدار زی‌توده نشان داد (05/0p<). از طرفی در هر دو فصل تابستان و پاییز، اختلاف معنی‌داری ازلحاظ میزان زی­توده خشک، در بین ایستگاه‌های نمونه­برداری مشاهده شد ‌(05/0p<)، به‌طوری‌که، ایستگاه 3 (لنج سازی) بالاترین و ایستگاه 8 (خارج از اسکله بریس) کمترین مقدار را داشتند. میانگین تغییرات دما (درجه سانتیگراد) و شوری (قسمت در هزار) در تابستان به ترتیب91/0±12/31، 58/0‌±‌41/32 و در پاییز 79/0±87/88،23/0±25/32 بدست آمد.  با توجه به نتایج آزمون واریانس یک‌طرفه، اختلاف معنی‌داری بین فاکتورهای شوری و دما در بین ایستگاه‌های مختلف در فصول تابستان پاییز مشاهده نشد (05/0P>). همچنین، میزان شفافیت در ایستگاه 3 در فصل تابستان به‌طور معنی‌داری بالاتر از سایر ایستگاه­ها بود. با توجه به نتایج حاصل از همبستگی پیرسون، یک رابطه خطی قوی و معکوس  بین بیوماس و دما با توجه به ضریب همبستگی769 /0 – و یک رابطه معکوس و ضعیف بین شوری و بیوماس با توجه به ضریب همبستگی 285/0- وجود داشت. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده به نظر می رسد زی‌توده زئوپلانکتونها در خلیج چابهار تحت تأثیر مانسون و بادهای موسمی جنوب غربی اقیانوس هند قرار داشته و در مجموع می­توان گفت، تغییرات زی توده زئوپلانکتون­ها، ناشی از تأثیر شرایط محیطی، تغذیه‌ای و تولیدمثلی در فصول مختلف می­باشد.